Τα κονδυλώματα δεν είναι πλέον κάτι μυστηριώδες και ακατανόητο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τώρα έχει γίνει συνηθισμένο, όλοι γνωρίζουν γι 'αυτούς και όλοι γνωρίζουν επίσης ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν. Αλλά αυτές οι δηλώσεις είναι πολύ γενικευμένες, αφού υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός από τις ποικιλίες τους. Οι αιτίες εμφάνισης μπορεί επίσης να διαφέρουν. Στη συνέχεια, θα επικεντρωθούμε σε κονδυλώματα που εμφανίζονται στο πέος.
Τέτοια κονδυλώματα συχνά ονομάζονται επίσης κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων και κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Συνήθως εμφανίζονται στο κεφάλι του πέους και στην ακροποσθία. Κατά τη σεξουαλική επαφή με άτομο που έχει μολυνθεί από τον ιό του θηλώματος, εμφανίζονται κονδυλώματα στο κεφάλι του πέους ως συνέπεια μόλυνσης.
Σε γενικές γραμμές, τα κονδυλώματα δεν αποτελούν σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, θεωρούνται ιάσιμα. Αλλά είναι δυνατό μόνο εάν απευθυνθείτε στον γιατρό εγκαίρως και ακολουθήσετε όλες τις συμβουλές του. Εάν η διάγνωση δεν γίνει έγκαιρα και δεν ξεκινήσει η θεραπεία, τα κονδυλώματα μπορούν να εξαπλωθούν περαιτέρω σε όλο το σώμα, να επηρεάσουν τα εσωτερικά όργανα και στη χειρότερη περίπτωση να οδηγήσουν στην εμφάνιση και ανάπτυξη κακοήθων όγκων.
Επομένως, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει, πρώτον, να υποτιμάτε τη σοβαρότητα των κονδυλωμάτων και, δεύτερον, να κάνετε αυτοθεραπεία. Θυμηθείτε ότι μόνο ένας ειδικός μπορεί να διαγνώσει σωστά και να επιλέξει έναν τρόπο θεραπείας. Τέτοια κονδυλώματα μπορούν επίσης να είναι τόσο παθογόνα όσο και ακίνδυνα. Ποιος μπορεί να τα ξεχωρίσει αν όχι γιατρός;
Κατά γενική ομολογία, τα κονδυλώματα στο πέος προκαλούνται από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Μεταδίδεται συχνότερα μέσω σεξουαλικών επαφών χωρίς προστασία. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις μόλυνσης στο σπίτι. Αυτός ο ιός, όπως και άλλοι (για παράδειγμα, ο ιός του έρπητα) παραμένει στο αίμα καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου και μπορεί να εκδηλωθεί σε περιπτώσεις απότομης μείωσης της ασυλίας. Οι γιατροί θεωρούν τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων τα πιο επικίνδυνα από όλα τα γνωστά σε αυτούς, καθώς αυξάνουν τον κίνδυνο όγκου. Σε αυτή την περίπτωση, αυτά τα κονδυλώματα αφαιρούνται.
Εάν διαπιστώθηκε ότι τα κονδυλώματα αυτού του είδους στους άνδρες έχουν προκύψει λόγω μόλυνσης κατά τη σεξουαλική επαφή, αξίζει να διεξαχθεί ενδελεχής εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της παρουσίας λοίμωξης HIV στο αίμα. Εάν το τελευταίο εξακολουθεί να βρίσκεται, είναι επιτακτική ανάγκη να επικοινωνήσετε με την κλινική για να εφαρμόσετε μέτρα θεραπείας. Είναι επίσης απαραίτητο να γνωρίσει ο σεξουαλικός σύντροφος ότι μπορεί να είναι φορέας αυτού του τύπου ιού.
Εξωτερικά, τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μπορεί να είναι διαφορετικά. Το μέγεθος κυμαίνεται από μερικά χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά. Η μορφή και το σχήμα είναι επίσης ποικίλες. Μπορούν να είναι επίπεδες, επιθηλιακές στο εσωτερικό ή μυτερές. Όπως είναι σωστό, δεν είναι χωριστά, δηλαδή η περίπτωση που υπάρχει μόνο ένα κονδυλώματα είναι σπάνια. Πολύ πιο συχνά εμφανίζονται και βρίσκονται στο πέος σε ολόκληρες ομάδες. Η παρουσία κονδυλωμάτων στο πέος μπορεί να συνοδεύεται από κνησμό, κάψιμο, ερυθρότητα.
Πολλοί γιατροί έχουν την τάση να πιστεύουν ότι όποια και αν είναι η μυρμηγκιά, είναι καλύτερα να την αφαιρέσετε, ακόμα κι αν είναι ακίνδυνη. Αλλά, φυσικά, είναι αδύνατο να ληφθούν οποιεσδήποτε αποφάσεις χωρίς συμπέρασμα γιατρού, με βάση μια σειρά εξετάσεων και προσωπική εξέταση. Αλλά είναι καλύτερο να αποφευχθεί η εμφάνιση κονδυλωμάτων.
Για αυτό, υπάρχει πρόληψη. Πρώτον, πρέπει να τηρείτε την υγιεινή των γεννητικών οργάνων και να αποφεύγετε τυχαία σεξουαλική επαφή. Δεύτερον, εάν παρατηρηθούν φλεγμονώδεις διαδικασίες, πρέπει να εξαλειφθούν εγκαίρως, αποφεύγοντας την επιδείνωση. Τρίτον, εάν βρεθεί ιός σε μόνιμο σεξουαλικό σύντροφο, είναι απαραίτητο να υποβληθείτε σε θεραπεία, εξέταση και, εάν είναι απαραίτητο, θεραπεία.
Θεραπεία κονδυλωμάτων στο πέος
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η θεραπεία συνταγογραφείται αποκλειστικά από γιατρό με βάση κάθε μεμονωμένη περίπτωση. Επίσης, ήδη αναφέρθηκε παραπάνω ότι είναι αδύνατο να απαλλαγούμε από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων. Τα κονδυλώματα εξαλείφονται, ο ασθενής αναρρώνει, αλλά ο ιός παραμένει ακόμα στο αίμα. Επίσης, δεν μπορεί να μεταδοθεί σε άλλους συντρόφους στη διαδικασία των στενών σχέσεων. Τα συμπτώματα μπορούν επίσης να εμφανιστούν ξανά σε περίπτωση μείωσης της ανοσίας. Όλες οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται σήμερα ανακουφίζουν τα συμπτώματα με τον ίδιο περίπου τρόπο και μειώνουν τον κίνδυνο υποτροπής στο ίδιο επίπεδο.
Ο διορισμός γιατρού εξαρτάται άμεσα από τον τύπο των κονδυλωμάτων. Για παράδειγμα, αν καταλάβει ότι ο κονδυλώματος είναι πρακτικά ακίνδυνος, η συνήθης αφαίρεσή του συνταγογραφείται (περισσότερο για να αποκατασταθεί η αισθητική υγιής εμφάνιση) και αν βρεθούν πιο σοβαροί τύποι, τότε οι μέθοδοι είναι εντελώς διαφορετικές. Εξετάστε τη θεραπεία του πιο επικίνδυνου τύπου - κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων. Η θεραπεία πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας διαφορετικές διαδικασίες.
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδος για την αφαίρεση οποιουδήποτε κονδυλώματος είναι η κρυογενής αφαίρεση με υγρό άζωτο. Δημιουργεί μια κατάσταση χαμηλής θερμοκρασίας που επηρεάζει το κονδυλωμάτων. Τα κύρια πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν χρειάζονται αναλγητικά, καθώς και το γεγονός ότι οι ουλές σπάνια παραμένουν μετά.
Συνιστάται η έναρξη θεραπείας των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων με θεραπεία με λέιζερ. Παράγεται χρησιμοποιώντας λέιζερ, αφαιρούν κονδυλώματα. Σε αυτή την περίπτωση, χρειάζεστε αναισθητικό και μπορεί να παραμείνουν ουλές. Αμέσως κατά την απομάκρυνση, ένα εναιώρημα ιών εκτοξεύεται στον αέρα, επομένως, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας που κάνουν αυτήν τη διαδικασία πρέπει να φορούν μάσκες. Το ίδιο το δωμάτιο (γραφείο) πρέπει να έχει μια κουκούλα που λειτουργεί καλά και πρέπει να απολυμαίνεται τακτικά.
Η μέθοδος της ηλεκτροπηκτικότητας είναι παρόμοια. Συνίσταται στην επίδραση σε κονδυλώματα με υψηλές θερμοκρασίες. Μαζί του, χρειάζονται επίσης μέσα, ώστε ο ασθενής να μην αισθάνεται πόνο. Μπορεί επίσης να παραμείνουν ουλές και ουλές. Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας πρέπει επίσης να προστατεύονται και πρέπει να δημιουργούν τέτοιες συνθήκες στο ιατρείο έτσι ώστε ούτε άλλοι ασθενείς, ούτε οι ίδιοι οι γιατροί και οι νοσηλευτές να μπορούν να μολυνθούν.
Από τα φαρμακευτικά προϊόντα, το πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο είναι με εκχύλισμα φυτών του γένους Podophyllum. Συνήθως συνταγογραφείται για εφαρμογή με ειδικά σχεδιασμένο απλικατέρ 2 φορές την ημέρα, κάθε 12 ώρες. Πρέπει να εφαρμόσετε το προϊόν για τρεις συνεχόμενες ημέρες και στη συνέχεια γίνεται μια παύση στο 4-7. Μετά από αυτό και πάλι υπάρχουν 3 ημέρες θεραπείας. Αυτά τα στάδια επαναλαμβάνονται σταδιακά μέχρι να παρατηρηθεί η εξαφάνιση των κονδυλωμάτων. Αλλά, ταυτόχρονα, οι γιατροί δεν συνιστούν τη χρήση αυτού του φαρμάκου για περισσότερο από 5 μήνες.
Οι υποτροπές μετά τη θεραπεία είναι 30%. Μερικοί γιατροί συνταγογραφούν ανοσολογικά φάρμακα σε ασθενείς για να τα αποφύγουν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους σε αυτή την περίπτωση δεν έχει αποδειχθεί.
Υπάρχουν πολλά φάρμακα και μέθοδοι. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να τα χρησιμοποιείτε αποκλειστικά για ιατρική συνταγή, διαφορετικά μπορείτε να επιδεινώσετε πολύ την κατάστασή σας. Εάν συνταγογράφησε φάρμακα, θα πρέπει να διαβάσετε προσεκτικά τις οδηγίες, τις αντενδείξεις και να παρακολουθήσετε σαφώς την ποσότητα της πρόσληψής τους και τη συμμόρφωση με όλους τους κανόνες.
Η σύγχρονη ιατρική δεν μένει στάσιμη, έτσι αυτή τη στιγμή αναπτύσσονται φάρμακα και εμβόλια που θα επιτρέψουν σε πολλούς ανθρώπους να απαλλαγούν από τη μόλυνση από τον HPV. Αλλά αυτές οι εξελίξεις είναι μόνο σε πρώιμο στάδιο. Αλλά, είναι πολύ πιθανό να ελπίσουμε ότι σε 10 χρόνια το πρόβλημα του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων θα γίνει απολύτως επιλύσιμο.