Η λοίμωξη από θηλώματα του πέους από το σημείο εξάπλωσης της νόσου είναι μια μάλλον μεταδοτική ασθένεια που απαιτεί υποχρεωτική θεραπεία. Ένα θηλώματα στο πέος μοιάζει με ένα νεόπλασμα που μπορεί να σχηματιστεί τόσο στην επιφάνεια της βλεννογόνου μεμβράνης όσο και στο δέρμα αυτού του οργάνου. Εκτός από αυτόν τον εντοπισμό, τα νεοπλάσματα μπορούν να εξαπλωθούν και σε άλλα μέρη του ανθρώπινου σώματος. Η ανάπτυξη του ιού είναι χρόνια.
Τα θηλώματα που σχηματίζονται στο πέος μπορούν να εισέλθουν στο σώμα με διάφορους τρόπους:
- κατά τη διάρκεια σεξουαλικής επαφής χωρίς προστασία
- με στενή επαφή με ένα μολυσμένο άτομο με την καθημερινή έννοια.
Η ασθένεια, όπως πολλές άλλες ιογενείς λοιμώξεις, έχει τη δική της περίοδο επώασης, η οποία έχει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα - από έναν μήνα έως ένα χρόνο.
Αν και προς τα έξω, για τους άγνωστους ανθρώπους, το θηρίωμα μπορεί να μοιάζει με ένα συνηθισμένο κονδυλώματος, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το διακρίνουμε. Τα νεοπλάσματα αυτού του τύπου έχουν επίπεδο ή μανιτάρι σχήμα.
Τα θηλώματα που εμφανίζονται στο πέος είναι σχεδόν πάντα το αποτέλεσμα της μετάδοσης του ιού κατά τη σεξουαλική επαφή. Τα θηλώματα στο κεφάλι δεν είναι το μόνο μέρος εντοπισμού αυτής της ασθένειας · τα νεοπλάσματα μπορούν επίσης να σχηματιστούν στην επιφάνεια της στεφανιαίας αύλακας ή στο χαλινάρι.
Χαρακτηριστικά σημάδια θηλώματος στο πέος
Αυτός ο τύπος ιογενούς νόσου είναι εξαιρετικά επικίνδυνος. Προκαλώντας μια προκαρκινική κατάσταση, τα θηλώματα στο πέος μπορεί να είναι μια πηγή σοβαρής απειλής για την υγεία και τη ζωή του ασθενούς, αυτά τα νεοπλάσματα μπορούν ακόμη και να εκφυλιστούν σε καρκίνο πρώτου σταδίου.
Δεδομένου ότι η παρουσία θηλώματος στο πέος εγείρει ανησυχίες γιατρών σχετικά με την εμφάνιση καρκίνου, με πρωτογενή σημεία, η θεραπεία πρέπει να ακολουθείται επειγόντως χωρίς καθυστέρηση. Αυτή η ασθένεια έχει υψηλό ρυθμό μετασχηματισμού σε κακοήθη καρκινικό νεόπλασμα, επομένως, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση του θηλώματος πρέπει να είναι εξαιρετικά αποτελεσματικές και ριζικές.
Η διαδικασία εκφυλισμού εντοπίζεται στην περιοχή του εσωτερικού στρώματος της ακροποσθίας ή στο επιθήλιο της ίδιας της κεφαλής. Τα συμπτώματα και οι μέθοδοι αντιμετώπισης της νόσου είναι οι ίδιες και στις δύο περιπτώσεις.
Η ακολουθία ανάπτυξης μετασχηματισμού όγκου έχει ως εξής:
- Εμφανίζεται η διάγνωση (εάν δεν αντιμετωπιστεί, η ασθένεια φτάνει σε σοβαρό στάδιο).
- Υπάρχει συσσώρευση σμήγματος στην περιοχή του σάκου της ακροποσθίας (επιπλέον, η είσοδος ούρων σε αυτήν την περιοχή επιταχύνει την ανάπτυξη του όγκου και προκαλεί περαιτέρω λοίμωξη).
- Στο επόμενο στάδιο, το κεφάλι και η σάρκα γίνονται φλεγμονή.
- Μετά την έναρξη της διάβρωσης, ο γιατρός μπορεί ήδη να διαγνώσει την παρουσία θηλώματος στο πέος, το οποίο εκφυλίζεται σε καρκίνο.
Μέθοδος θεραπείας ασθενειών
Η πλήρης απόρριψη του θηλώματος στο πέος είναι η αφαίρεσή του. Για αυτό, χρησιμοποιούνται μέθοδοι χειρουργικής λέιζερ και ραδιοκυμάτων. Η κρυοχειρουργική είναι επίσης αρκετά αποτελεσματική, απομάκρυνση με νυστέρι, μερικές φορές είναι δυνατή η χρήση χημικών ουσιών ή "καταστροφή" με φάρμακα (κυτταροτοξικά φάρμακα).
Μεταξύ των παραπάνω μεθόδων, η πιο αποτελεσματική είναι η χειρουργική επέμβαση ραδιοκυμάτων, η οποία έχει υψηλό ποσοστό ασφάλειας, ανώδυνης και ακρίβειας. Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας επέμβασης, δεν αφήνονται σημάδια ή ουλές στο σώμα.
Κατά την καταπολέμηση του θηλώματος, μην ξεχνάτε την προέλευσή του. Η χρήση αντιιικών φαρμάκων δεν θα είναι περιττή. Μπορούν όχι μόνο να είναι μια εξαιρετική υποστήριξη για το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, αλλά επίσης επηρεάζουν σημαντικά το επίπεδο συγκέντρωσης του ιού στο αίμα, μειώνοντας τον αριθμό του.
Το θηλώματα είναι μια πολύ ύπουλη ασθένεια, μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματική για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς εξωτερικές εκδηλώσεις. Οι ασθενείς, νέοι και ηλικιωμένοι, δεν αποτελούν εξαίρεση · αυτή η ασθένεια εμφανίζεται εξίσου συχνά και στα δύο.
Το ισχυρότερο άγχος που υπέστη το σώμα, μια μακρά πορεία θεραπείας με φάρμακα, η οποία μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και οι μεταδοτικές μολυσματικές ασθένειες μπορούν να εντείνουν την ασθένεια.