Θεραπεία του ιού θηλώματος

Η θεραπεία του ιού θηλώματος είναι μια πολύπλοκη τεχνική εξάλειψης των συμπτωμάτων της λοίμωξης, των αιτίων της, με χειρουργικές και θεραπευτικές μεθόδους. Καλοήθη νεοπλάσματα - θηλώματα - μπορεί να εμφανιστούν σε διαφορετικά μέρη του σώματος ή στους βλεννογόνους. Τις περισσότερες φορές, τέτοιοι σχηματισμοί είναι ακίνδυνοι, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις όπου η απομάκρυνσή τους είναι απαραίτητη για να αποφευχθεί ο εκφυλισμός του σχηματισμού σε ογκολογικό όγκο. Γι 'αυτό είναι πολύ σημαντικό να αντιμετωπίζετε σωστά τον HPV, τηρώντας όλες τις συστάσεις της παραδοσιακής ιατρικής.

Θεραπεία φαρμάκων

Δεν είναι δυνατή η πλήρης θεραπεία του ιού του θηλώματος σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για την επίλυση του προβλήματος, είναι σημαντικό να χρησιμοποιηθούν αντιιικά και ανοσορυθμιστικά φάρμακα που εμποδίζουν την εξάπλωση της νόσου και την κακοήθεια των σχηματισμένων σχηματισμών. Όλα τα φάρμακα με τη μορφή δισκίων, ενέσεων ή υπόθετων συνταγογραφούνται σε ασθενείς μετά τη διάγνωση.

Για τη θεραπεία του ιού του θηλώματος, χρησιμοποιούνται φάρμακα από ομάδες ανοσοδιεγερτικών, αντιιικοί παράγοντες, ομοιοπαθητική, φάρμακα για την καταστροφή όγκων και κυτταροτοξικά φάρμακα. Οι πρώτες 3 ομάδες φαρμάκων μπορεί να έχουν διάφορες μορφές (δισκία, ενέσιμα και άλλα) και χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της αιτίας της νόσου και οι τελευταίες 2 ομάδες χρησιμοποιούνται για την αφαίρεση σταδιακά των σχηματισμένων σχηματισμών.

Ο σκοπός της χρήσης ανοσοδιεγερτικών είναι να ενισχύσει και να ενεργοποιήσει τις προστατευτικές λειτουργίες του σώματος, να προωθήσει τη σύνθεση αντισωμάτων που θα καταπολεμήσουν ιούς και λοιμώξεις. Εάν χρησιμοποιείτε ανοσοδιεγερτικά σε συνδυασμό με αντιιικά φάρμακα, τότε η επίδραση των τελευταίων θα είναι πολλές φορές υψηλότερη.

Το πόσο αποτελεσματικοί θα είναι οι ανοσορυθμιστές που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του HPV θα εξαρτηθεί από τις μεμονωμένες αντιδράσεις του σώματος του ασθενούς και το σύμπλεγμα της θεραπείας, των οποίων αποτελούν αναπόσπαστο μέρος. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, με μια έντονη κλινική ιού θηλώματος και τη χρήση ανοσοδιαμορφωτών, η ασθένεια γίνεται οπισθοδρομική και μπορεί ακόμη και να εξαφανιστεί εντελώς.

Φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του HPV

Δραστικό συστατικό	Φαρμακευτική ομάδα
Ταυρίνη, βενζοκαΐνη, ιντερφερόνη	Αντιμικροβιακοί και αντιπαρασιτικοί παράγοντες. Αντιιικά φάρμακα. Ιντερφερόνες
Ιντερφερόνη	Αντιμικροβιακοί και αντιπαρασιτικοί παράγοντες. Αντιιικά φάρμακα. Ιντερφερόνες
Χυμός Echinacea purpurea	Φάρμακα που διορθώνουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες. Φάρμακα που διεγείρουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες
Καθαρισμένα συγγένεια αντισώματα στην ανθρώπινη γάμμα ιντερφερόνη	Ομοιοπαθητικά φάρμακα
Λυοφιλισμένο βακτηριακό λύμα: Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Klebsiella pneumoniae, Klebsiella ozaenae, Staphylococcus aureus, Streptococcus viridans, Streptococcus pyogenes, Moraxella catarrarr	Φάρμακα που διορθώνουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες. Φάρμακα που διεγείρουν τις διαδικασίες ανοσίας
Αντισώματα έναντι ανθρώπινης γάμμα ιντερφερόνης συγγένεια καθαρισμένα, αντισώματα καθαρισμένα με συγγένεια ισταμίνης, καθαρισμένα αντισώματα έναντι συγγένειας CD4	Αντιιικό, αντιισταμινικό
Δεοξυριβονουκλεϊκό νάτριο	Φάρμακα που διορθώνουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες. Φάρμακα που διεγείρουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες
Ανθρώπινη γάμμα ιντερφερόνη (ανασυνδυασμένη)	Αντιμικροβιακοί και αντιπαρασιτικοί παράγοντες. Αντιιικά φάρμακα. Ιντερφερόνες
Μίγμα βακτηριακών προϊόντων λύσης (Streptococcus pneumoniae, type I + Streptococcus pneumoniae, type II + Streptococcus pneumoniae, type III + Streptococcus pneumoniae, type V + Streptococcus pneumoniae, type VIII + Streptococcus	Άλλοι ανοσορυθμιστές
Οξυαιθυλαμμώνιο μεθυλφαινοξυοξικό άλας	Φάρμακα που διορθώνουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες. Φάρμακα που διεγείρουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες
Inosine pranobex (inosiplex)	Αντιμικροβιακοί και αντιπαρασιτικοί παράγοντες. Αντιιικά φάρμακα. Αντιιικά φάρμακα άλλων ομάδων
Polyoxidonium	Φάρμακα που διορθώνουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες. Φάρμακα που διεγείρουν τις ανοσοποιητικές διαδικασίες
Γλυκυρριζικό οξύ ενεργοποιημένο	Αντιμικροβιακοί και αντιπαρασιτικοί παράγοντες. Αντιιικά φάρμακα. Αντιιικά φάρμακα άλλων ομάδων

Αφαίρεση θηλωμάτων με χειρουργικές μεθόδους

Μπορώ να καταφύγω σε διαγραφή

Ορισμένα θηλώματα που εμφανίζονται στο σώμα δεν προκαλούν ενόχληση σε ένα άτομο, ενώ άλλα μπορούν να αναπτυχθούν, δημιουργώντας τόσο καλλυντικά ελαττώματα όσο και σωματικές ταλαιπωρίες. Σε περίπτωση δυσφορίας από το θηλώδες, αφαιρείται πάντα, αλλά αξίζει να αφαιρέσετε τους σχηματισμούς, εάν η εμφάνισή τους δεν φέρνει καμία ταλαιπωρία, πρέπει να κατανοήσετε κάθε περίπτωση.

Καθαρισμός με υγρό άζωτο

Ο πιο αποδεκτός τρόπος για την εξάλειψη των θηλωμάτων σήμερα είναι η μέθοδος καύσης τους με υγρό άζωτο ή κρυοαφαίρεση. Η τεχνική μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω υλικού χρησιμοποιώντας κρυοσύνδεση ή χειροκίνητα, το οποίο ασκείται συχνότερα στις αίθουσες ομορφιάς.

Για να χρησιμοποιήσετε την τεχνική κρυοαποδόμησης υλικού, απαιτείται ειδικός εξοπλισμός.

Η Cryodestruction πραγματοποιείται στα ακόλουθα στάδια:

1. Στο προπαρασκευαστικό στάδιο, για ασθενείς με χαμηλό όριο πόνου ή με μεγάλη περιοχή ανάπτυξης θηλώματος, η ζώνη έκθεσης σε άζωτο αναισθητοποιείται με τοπικά αναισθητικά διαλύματα. Σε άλλες περιπτώσεις, συνιστάται στους ασθενείς να λαμβάνουν οποιοδήποτε ανακουφιστικό πόνο από το στόμα 1 ώρα πριν από τη διαδικασία.
2. Στο στάδιο της άμεσης κατάψυξης ή της κρυοκαταστροφής, υγρό άζωτο εφαρμόζεται στην περιοχή του θηλώματος. Σε αυτήν την περίπτωση, η περίοδος ισχύος για 1 πόντο είναι μόνο μερικά δευτερόλεπτα, οπότε σε 5 λεπτά μπορείτε να παγώσετε έως και 40 θηλώματα στο σώμα. Πριν από την κρυοκαταστροφή, ο ασθενής προειδοποιείται για πιθανή αίσθηση μυρμηγκιάσματος στη θέση εφαρμογής αζώτου τη στιγμή της κατάψυξης.
3. Στο τελικό στάδιο, η περιοχή της θεραπείας του δέρματος με υγρό άζωτο απολυμαίνεται με απολυμαντικά.

Η ανάγκη για κρυοκαταστολή σε κάθε περίπτωση καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό. Εάν ο ασθενής έχει κίνδυνο εκφυλισμού θηλώματος σε κακοήθη σχηματισμό, πρέπει να γίνει αφαίρεση. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάγκη για κρυοαποδόμηση είναι:

• μηχανική βλάβη στο νεόπλασμα;
• μειωμένο επίπεδο ανοσίας του ασθενούς.
• χρήση αντισυλληπτικών από το στόμα.
• κακές συνήθειες του ασθενούς.
• εντοπισμός των αυξήσεων σε μέρη που τραυματίζονται τακτικά κατά τη διαδικασία της ζωής.

Η κρυστάλλωση ενδείκνυται επίσης σε περίπτωση αισθητικής και σωματικής δυσφορίας του ασθενούς από την παρουσία θηλώματος στο σώμα.

Οι κύριες αντενδείξεις για τη χρήση της μεθόδου κρυοκαταστροφής είναι οξείες λοιμώξεις στο σώμα του ασθενούς, φλεγμονώδεις διεργασίες στα εσωτερικά όργανα, άτυποι τύποι νεοπλασμάτων, παθολογική κρύα δυσανεξία. Πιθανές επιπλοκές μετά την απομάκρυνση των κονδυλωμάτων με υγρό άζωτο μπορεί να είναι ουλές και μελάγχρωση ιστών στο σημείο της εφαρμογής της κρυοσύνθεσης

Αλοιφές και λοσιόν

Στα φαρμακεία σήμερα μπορείτε να αγοράσετε πολλές ειδικές λοσιόν και αλοιφές για να αφαιρέσετε τα θηλώματα στις πιο ευαίσθητες περιοχές του δέρματος.

Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε αλοιφές για τον καυτηριασμό της εκπαίδευσης μόνο με πολύπλοκη θεραπεία του ιού, η οποία θα πρέπει να πραγματοποιείται με τη βοήθεια ανοσορυθμιστών και αντιιικών παραγόντων σε δισκία.

Οι πολυβιταμίνες, οι οποίες θα βελτιώσουν την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος και την ετοιμότητά τους να παράγουν προστατευτικά αντισώματα έναντι του ιού, δεν θα παρεμβαίνουν σε αυτήν την περίπτωση.

Η πιο προσιτή αλοιφή που μπορεί να νικήσει το θηρίωμα είναι μια αλοιφή που περιέχει σαλικυλικό οξύ, το οποίο έχει κερατιωτικά, βακτηριοκτόνα και αποκαταστατικά αποτελέσματα στον προσβεβλημένο ιστό. Ο παράγοντας εφαρμόζεται στραμμένα προς την πληγείσα περιοχή, χωρίς να επηρεάζει τους υγιείς περιβάλλοντες ιστούς, οι οποίοι μπορούν να καούν με αυτόν.

Σε οποιοδήποτε φαρμακείο μπορείτε επίσης να βρείτε έτοιμες λύσεις για την αφαίρεση των θηλωμάτων. Με τη βοήθεια τέτοιων λύσεων, θα χρειαστεί να φτιάξετε λοσιόν, η οποία θα οδηγήσει στο θάνατο της παθογόνου μικροχλωρίδας στην περιοχή του δέρματος και θα εξαλείψει το θηλώδες.

Χειρουργική μέθοδος

Η χειρουργική αφαίρεση των αναπτύξεων αναφέρεται στη φυσική αφαίρεση των θηλωμάτων με ένα νυστέρι.

Η χειρουργική αφαίρεση υποδεικνύεται από τους γιατρούς εάν το μέγεθος του όγκου υπερβαίνει τα 3 εκατοστά σε διάμετρο.

Όταν πραγματοποιεί τον χειρισμό, ο χειρουργός πρώτα απολυμαίνει την περιοχή γύρω από την ανάπτυξη και την ίδια την ανάπτυξη με τη βοήθεια απολυμαντικών, στη συνέχεια εκτελεί χειρισμούς με τοπική αναισθησία και προχωρά στην άμεση εκτομή του νεοπλάσματος. Μετά την απομάκρυνση του θηλώματος, πρέπει να σταλεί για ιστολογική εξέταση για να προσδιοριστεί η ογκολογική φύση στα κύτταρα του. 2 εβδομάδες μετά την επέμβαση, το τραύμα κάτω από το αφαιρούμενο κονδυλώματος σφίγγεται εντελώς και επουλώνεται.

Οι κύριες ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση θηλώματος είναι:

• μεγάλους σχηματισμούς, τις βαθιές και επίπεδες προβολές τους.
• την ανάγκη επείγουσας εξάλειψης του θηλώματος.
• κακοήθεια θηλώματος;
• απαράδεκτο άλλων μεθόδων για την κατάργηση της εκπαίδευσης.

Τα κύρια πλεονεκτήματα της κλασικής εκτομής των θηλωμάτων είναι η πλήρης εξάλειψη του προβλήματος σε 1 χειρουργική επέμβαση, η χαμηλή πιθανότητα επανεμφάνισης σε αυτήν την περίπτωση, η ασφάλεια χειρισμού, η απουσία μεγάλου καταλόγου αντενδείξεων στη διαδικασία και η αποδεκτή τιμή για τους περισσότερους ασθενείς.

Μεταξύ των μειονεκτημάτων της χειρουργικής απομάκρυνσης των θηλωμάτων, μπορεί κανείς να παρατηρήσει την εμφάνιση ουλής στο σημείο εκτομής, και μερικές φορές μια ουλή keloid, μια μακρά περίοδο μετεγχειρητικής αποκατάστασης, άρνηση έκθεσης σε υπεριώδη ακτινοβολία και την επεμβατική διαδικασία. Επίσης, σπάνια μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές της επέμβασης με τη μορφή ερυθρότητας, κνησμού, ουλών στο σημείο εκτομής και αύξησης της θερμοκρασίας του σώματος.

Αφαίρεση λέιζερ

Το χρυσό πρότυπο της σύγχρονης ιατρικής στην απομάκρυνση των νεοπλασμάτων αντιπροσωπεύεται από την αφαίρεση των θηλωμάτων με λέιζερ. Μέχρι πρόσφατα, η αφαίρεση των θηλωμάτων που άφησε πίσω τους σημάδια, αλλά σήμερα η τεχνική λέιζερ σας επιτρέπει να διατηρήσετε την ομορφιά του δέρματος χωρίς ορατές αλλαγές.

Η βάση της θεραπείας με λέιζερ για θηλώματα είναι η εξάτμιση, δηλαδή η ικανότητα της δέσμης να καυτηριοποιεί τους ιστούς και να εξατμίζει ζωτική υγρασία από την επιφάνειά της. Οι συσκευές καθιστούν δυνατή τη δόση της διάρκειας και της έντασης των επιπτώσεων των ακτίνων στο δέρμα, ανάλογα με τη φύση του νεοπλάσματος.

Η ίδια η διαδικασία αφαίρεσης λέιζερ πραγματοποιείται σε διάφορα στάδια:

• πρώτα, ο γιατρός πραγματοποιεί δερματοσκόπηση και καθορίζει τον τύπο λέιζερ που θα χρησιμοποιηθεί.
• ο ιστότοπος έκθεσης αντιμετωπίζεται με τοπικά αναισθητικά.
• Η περίοδος αφαίρεσης λέιζερ διαρκεί αρκετά λεπτά.
• όταν τελειώσει η διαδικασία, ο τόπος έκθεσης απολυμαίνεται και εφαρμόζεται στείρος επίδεσμος σε αυτό, εάν είναι δυνατή η επαφή με ρούχα σε αυτήν την περιοχή.
• ο ασθενής έξω από την κλινική παρέχει φροντίδα αποκατάστασης πληγών.

Μετά την απομάκρυνση των θηλωμάτων με λέιζερ, απαγορεύεται στους ασθενείς να κάνουν ηλιοθεραπεία, να επισκέπτονται πισίνες και κέντρα σπα, να κάνουν μπάνιο ή να χρησιμοποιούν καλλυντικά στην περιοχή της ουλής.

Αυτοί οι περιορισμοί είναι προσωρινοί και διαπραγματεύονται από τον ειδικό και τον ασθενή πριν φύγουν από το νοσοκομείο.

Η αφαίρεση λέιζερ έχει έναν αριθμό αντενδείξεων, τόσο σχετικών όσο και απόλυτων, που καθορίζονται σε κάθε περίπτωση. Τις περισσότερες φορές, η τεχνική δεν προορίζεται για σακχαρώδη διαβήτη, την παρουσία έρπητα, πυρετού, γρίπης και SARS, ασθενειών των αιματοποιητικών οργάνων.

Παραδοσιακές μέθοδοι

Βότανα

Από την αρχαιότητα, οι θεραπευτές έχουν καταστρέψει όλες τις εκδηλώσεις της θηλώματος με τη βοήθεια διαφόρων φυτικών εγχύσεων. Πολλές συνταγές έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, καθώς είναι εντυπωσιακές ως προς την αποτελεσματικότητά τους και την έλλειψη αρνητικών επιπτώσεων στο σώμα.

Ένα δημοφιλές λαϊκό φάρμακο για τον HPV είναι το βάμμα αψιθιάς. Με τη βοήθειά του, μπορείτε να απαλλαγείτε από σχηματισμούς σε ολόκληρη την επιφάνεια του σώματος. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζετε ακριβώς πότε και πώς να μαζέψετε το βότανο για το φάρμακο.

Το Wormwood πρέπει να συλλέγεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Το πιο χρήσιμο σε αυτό το βότανο είναι τα φύλλα και τα λουλούδια, αλλά το παχύ στέλεχος δεν είναι κατάλληλο για βάμμα. Λιγότερο συχνά, για ιατρικούς σκοπούς, συνιστάται να αφαιρέσετε τη ρίζα του σκουληκιού από το έδαφος. Όλα τα συλλεγόμενα μέρη του φυτού πλένονται και απλώνονται σε επίπεδη επιφάνεια για ξήρανση. Κατά τη διάρκεια της ξήρανσης, το γρασίδι πρέπει να περιστρέφεται περιοδικά έτσι ώστε να μην στεγνώνει. Το τελικό αποξηραμένο βότανο αποθηκεύεται σε ξηρό γυάλινο βάζο με σφιχτό καπάκι.

Το προετοιμασμένο βάμμα κατά των θηλωμάτων της αψιθιάς δεν θα απαλλαγεί μόνο από αυτό το πρόβλημα, αλλά θα εξαλείψει την παθογόνο μικροχλωρίδα και θα έχει επίσης ευεργετική επίδραση στο ανθρώπινο στομάχι.

Η πορεία λήψης βάμματος για θηλωμάτωση είναι τουλάχιστον 2 εβδομάδες, μετά την οποία υπάρχει διακοπή της θεραπείας. Κάθε ένα από τα πιθανά βάμματα λαμβάνεται από το στόμα 5 σταγόνες έως 6 φορές την ημέρα.

Το βάμμα του Wormwood μπορεί να παρασκευαστεί σε λάδι, αλκοόλ ή μπράντυ. Για το βάμμα λαδιού, χρειάζεστε 25 γραμμάρια σπόρων αψιθιάς και 0, 5 φλιτζάνια ελαιόλαδο. Οι σπόροι συνθλίβονται σε μύλο καφέ και τοποθετούνται σε γυάλινο δοχείο με ζεστό νερό. Πάνω από τους σπόρους χύνονται με ελαιόλαδο, όλα αναμιγνύονται και καλύπτονται με ένα στενό καπάκι. Το μείγμα εγχύεται για τρεις ημέρες σε δροσερό μέρος, διηθείται και είναι έτοιμο για χρήση.

Το βάμμα αλκοόλης παρασκευάζεται από 100 γραμμάρια σκόνης αψιθιάς με βάση φύλλα φυτού που συνθλίβονται σε μπλέντερ και 0, 5 λίτρα βότκας. Όλα αναμιγνύονται και εγχύονται σε ποτήρι για 10-14 ημέρες, στη συνέχεια φιλτράρονται και χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις οδηγίες. Το βάμμα πρέπει να φυλάσσεται στο ψυγείο.

Για να προετοιμάσετε ένα βάμμα αψιθιάς στο κονιάκ, θα χρειαστείτε 50 γραμμάρια ψιλοκομμένης ρίζας φυτού και ένα ποτήρι κονιάκ. Τα συστατικά αναμιγνύονται και αποστέλλονται σε υδατόλουτρο για εξάτμιση για 30 λεπτά. Μετά από αυτό, το προϊόν φιλτράρεται και αποστέλλεται σε σκοτεινό μέρος για 5 ημέρες.

Επίσης, για τη θεραπεία των θηλωμάτων, μπορείτε να προετοιμάσετε μια έγχυση βοτάνων, για την οποία η αλογοουρά, το βάλσαμο λεμονιού, οι ρίζες της πικραλίδας, το πετρέλαιο και η τσουκνίδα αναμιγνύονται σε ίσες αναλογίες (1 κουταλάκι του γλυκού το καθένα). Το μείγμα συνθλίβεται και στη συνέχεια 3 κουταλιές της σούπας βότανα χύνονται με ένα λίτρο βραστό νερό και όλα αυτά βράζονται για 10 λεπτά σε χαμηλή φωτιά. Αφού αφαιρεθεί η έγχυση από τη ζέστη, πρέπει να επιμείνει για αρκετές ώρες.

Το έτοιμο βάμμα χρησιμοποιείται πριν από τα γεύματα για ¼ ποτήρι για 7 ημέρες. Το εργαλείο ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο, με τη σειρά του, προάγει την αυτο-απορρόφηση των θηλωμάτων.

Σόδα για θεραπεία

Η μαγειρική σόδα χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό για τη θεραπεία πολλών δερματικών προβλημάτων στο σπίτι, συμπεριλαμβανομένων των θηλωμάτων. Ένα χαρακτηριστικό της σόδας είναι η ικανότητά της να αλκαλίζει ένα όξινο περιβάλλον, το οποίο προκαλεί την ενίσχυση της ανοσίας, την αποβολή των τοξινών, δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες για βακτήρια και παθογόνα μικρόβια. Ως αποτέλεσμα, οι ιοί στο σώμα σταματούν να πολλαπλασιάζονται και πεθαίνουν. Η αντισηπτική και απολυμαντική δράση της σόδας είναι επίσης γνωστή, η οποία είναι επίσης χρήσιμη στη θεραπεία των θηλωμάτων. Η σόδα μπορεί να μαλακώσει τους ιστούς, να εξαλείψει τα συμπτώματα του ιού και την εκδήλωσή του - εκπαίδευση. Η σόδα για τη θεραπεία του HPV χρησιμοποιείται εσωτερικά, με τη μορφή εισπνοών και τοπικών λοσιόν.

Για να αποφευχθεί η κακοήθεια του όγκου και ο εκφυλισμός του νεοπλάσματος σε καρκινικούς, ορισμένοι παραδοσιακοί θεραπευτές προτείνουν να πίνετε ένα διάλυμα σόδας στο γάλα. Παρασκευάζεται από 1 φλιτζάνι ζεστό βραστό γάλα και ¼ κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα. Ένα διάλυμα χρησιμοποιείται τρεις φορές την ημέρα, σε κάθε επόμενη πρόσληψη, το κλάσμα μάζας σόδας αυξάνεται ελαφρά έως ότου η συγκέντρωσή του στο γάλα φτάσει 1 κουταλιά της σούπας. Ωστόσο, το πόσιμο γάλα-σόδα δεν επιτρέπεται για όσους έχουν παθολογίες του γαστρεντερικού σωλήνα.

Πριν χρησιμοποιήσετε αυτήν τη συνταγή, είναι καλύτερο να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Η εισπνοή μαγειρικής σόδας είναι μια πιο ήπια τεχνική ανοσοδιέγερσης. Για εισπνοή, βράστε 1 λίτρο νερού, προσθέστε 3 κουταλάκια του γλυκού σόδα σε βραστό νερό, ανακατέψτε, λυγίστε πάνω από το τηγάνι, βάλτε μια πετσέτα στο κεφάλι σας για να αποφύγετε τη διαφυγή ατμού και αναπνέετε ατμούς σόδας μέχρι να κρυώσει το νερό. Οι εισπνοές πραγματοποιούνται αρκετές φορές την ημέρα για 5 ημέρες.

Σαπούνι πλυντηρίου

Το σαπούνι πλυντηρίου δρα στο δέρμα με τρόπο στεγνώματος - αντλεί υγρασία από αυτά, οδηγεί σε ξήρανση και σταδιακό θάνατο των κυττάρων. Αυτή η ιδιότητα είναι πολύ χρήσιμη κατά την αφαίρεση των θηλωμάτων στο σπίτι. Είναι η υγρασία μέσα στα κύτταρα του νεοπλάσματος που συμβάλλει στη ζωτική του δραστηριότητα και εάν σταματήσει να ρέει, ο κονδυλώνας θα στεγνώσει και θα εξαφανιστεί.

Η πιο συνηθισμένη μέθοδος θεραπείας των θηλωμάτων με σαπούνι πλυντηρίου είναι η νυχτερινή εφαρμογή στην περιοχή του νεοπλάσματος. Αφού κάνετε μπάνιο, η περιοχή με θηλώματα υγραίνεται και τρίβεται άφθονα με σαπούνι πλυντηρίου χωρίς να τραυματίζεται η συσσώρευση.

Αφού εφαρμόσετε ένα παχύ στρώμα σαπουνιού, πρέπει να περιμένετε μέχρι να στεγνώσει και να πάτε για ύπνο. Το πρωί, ξεπλύνετε το σαπούνι με καθαρό νερό και επαναλάβετε τη διαδικασία το βράδυ.

Ειδικότητα της θεραπείας στις γυναίκες

Βλάβη εσωτερικών και εξωτερικών γεννητικών οργάνων

Στη σύγχρονη ιατρική, η θεραπεία με θηλώματα στις γυναίκες πραγματοποιείται σύμφωνα με διάφορες μεθόδους, αλλά είναι ακόμη αδύνατο να εξαλειφθεί πλήρως ο HPV από το σώμα. Επομένως, οποιαδήποτε θεραπεία στοχεύει στην ατομική εξάλειψη των κλινικών συμπτωμάτων της νόσου.

Στη θεραπεία του HPV εσωτερικών και εξωτερικών γεννητικών οργάνων των γυναικών, υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Η μόνη διαφορά είναι ότι όταν εντοπίζονται νεοπλάσματα στα εξωτερικά γεννητικά όργανα, οι ειδικοί μπορούν να συνταγογραφήσουν ανοσορρυθμιστικούς παράγοντες μίας κατεύθυνσης, και με τον HPV στα εσωτερικά γεννητικά όργανα (βλεννογόνους), χρησιμοποιούνται ισχυρότερα φάρμακα που εμποδίζουν την ανάπτυξη της ογκοπαθολογίας.

Η θεραπεία της θηλώματος των γεννητικών οργάνων στις γυναίκες μπορεί να πραγματοποιηθεί με καταστροφικές και θεραπευτικές μεθόδους. Η απαραίτητη μέθοδος πρέπει να επιλέγεται από έναν ειδικό σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση.

Ενδοαγωγικά θηλώματα

Λόγω του γεγονότος ότι τα ενδοαναγωγικά θηλώματα χαρακτηρίζονται από ειδικούς ως προκαρκινικές καταστάσεις των μαστικών αδένων, ένα χαρακτηριστικό της θεραπείας τους είναι η χρήση αποκλειστικά χειρουργικών μεθόδων. Στην περίπτωση του θηλώδους κυσταδενώματος, οι χειρουργοί εκτελούν τομεακή εκτομή των μαστικών αδένων, ενώ αφαιρούν τους ιστούς με τροποποιημένους αγωγούς. Μία τέτοια επέμβαση πραγματοποιείται μέσω μιας περιαιοριακής τομής, η οποία επιτρέπει στο μέλλον να διατηρεί τόσο το σχήμα όσο και το μέγεθος του μαστικού αδένα χωρίς τη χρήση μαστοπλαστικής.

Εάν μια γυναίκα διαγνωστεί με καρκίνο του ενδοφθαλμικού θηλώματος, τότε χρησιμοποιείται ριζική μαστεκτομή ως θεραπεία.

Προκειμένου να αποφευχθεί η ογκολογία στον μαστικό αδένα, οι γιατροί συστήνουν να υποβάλλονται τακτικά σε μαστολογική εξέταση, να αντιμετωπίζετε μαστοπάθεια στα αρχικά στάδια, να προσέχετε ιδιαίτερα τις δυσορμονικές και φλεγμονώδεις παθολογίες στην περιοχή των γυναικείων γεννητικών οργάνων.

Θεραπεία για άνδρες

Η θεραπεία του HPV με εκδηλώσεις στα αρσενικά γεννητικά όργανα πραγματοποιείται με φάρμακα και χειρουργικά μέσα. Η φαρμακευτική θεραπεία σε αυτή την περίπτωση έχει σχεδιαστεί για να καταστέλλει τον ιό, να τον εισάγει σε αναβιοτική κατάσταση και να συμβάλει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ακόμα και τα μικρά θηλώματα στα αρσενικά γεννητικά όργανα δεν εξαφανίζονται μόνα τους, επομένως είναι συνηθισμένο να τα αφαιρείτε χειρουργικά:

• με ηλεκτροπηξία χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό ρεύμα.
• με κατάψυξη με υγρό άζωτο - κρυοαποδόμηση;
• χρησιμοποιώντας λέιζερ.
• με τη μέθοδο της ακτινοχειρουργικής - μια μέθοδος μη επαφής που βασίζεται στην έκθεση σε ραδιοκύματα συγκεκριμένης συχνότητας.
• με τη μέθοδο καυτηριοποίησης με ειδικά χημικά διαλύματα.
• συμβατική χειρουργική τομή με νυστέρι.
• χρησιμοποιώντας αλοιφές που μπορούν να αφαιρέσουν τις συσσωρεύσεις.

Η μέθοδος αφαίρεσης θηλωμάτων στα αρσενικά γεννητικά όργανα επιλέγεται ξεχωριστά, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της πορείας της μόλυνσης. Όλες οι παραπάνω μέθοδοι καταστροφής αναγνωρίζονται από τους γιατρούς ως αξιόπιστες και μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς τη χρήση γενικής αναισθησίας.

Τι πρέπει να κάνετε εάν το θηλώλιο είναι κατεστραμμένο

Σε περίπτωση βλάβης στην επιφάνεια του θηλώματος, μπορεί να ξεκινήσει μια φλεγμονώδης διαδικασία στους προσβεβλημένους ιστούς. Εξωτερικά, αυτό θα εκδηλωθεί σε μια αλλαγή στο χρώμα της συσσώρευσης, πρήξιμο, ερυθρότητα, καύση και φαγούρα του σχηματισμού. Ένα ichor, αναμεμιγμένο με πύον ή ορώδες υγρό με δυσάρεστη οσμή, αρχίζει να βγαίνει από την πληγή. Εάν η κατάσταση της ασυλίας βρίσκεται σε ικανοποιητική κατάσταση, σύντομα το σημείο του δακρύου θα στεγνώσει και δεν θα παρατηρηθούν αποκλίσεις. Ωστόσο, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος κακοήθους όγκου.

Το έντονο τραύμα (έγκαυμα, ξύσιμο, ξύσιμο) μπορεί να προκαλέσει την εξάπλωση του HPV σε γειτονικούς ιστούς και την ανάπτυξη νέων σχηματισμών. Μια τέτοια διαδικασία έχει ακόμη μεγαλύτερη προδιάθεση για ογκολογικό εκφυλισμό.

Εάν παρ 'όλα αυτά τραυματιστεί το θηλώματα, είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί γρήγορα ένα αποστειρωμένο στυλεό από επίδεσμο ή βαμβάκι, το οποίο είχε προηγουμένως υγρανθεί σε διάλυμα υπεροξειδίου του υδρογόνου 3% και διατηρήστε μια τέτοια εφαρμογή για τουλάχιστον 10-15 λεπτά. Αφού σταματήσει το αίμα, η πληγή υποβάλλεται σε επεξεργασία με αλκοόλ για να απολυμανθεί η επιφάνεια του δέρματος και να αποφευχθεί η είσοδος της πληγής από μύκητες και μύκητες. Ελλείψει αλκοόλ, η απολύμανση πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ιώδιο ή λαμπρό πράσινο, αν και αυτά τα κεφάλαια στο μέλλον θα παρεμβαίνουν στην παρακολούθηση της κατάστασης της πληγής.

Με σημαντική αιμορραγία λόγω βλάβης του θηλώματος, διαγιγνώσκεται τραύμα στο αγγίωμα - ο πολλαπλασιασμός των αιμοφόρων αγγείων με καλοήθη χαρακτήρα. Η βλάβη στο αγγίωμα δεν είναι επικίνδυνη · ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας παθολογίας, δεν αναπτύσσεται ογκολογία.

Πού να πάτε σε περίπτωση ασθένειας

Εάν εντοπίσετε διάφορους σχηματισμούς στο δέρμα στο πρώτο στάδιο, θα πρέπει να δείτε έναν δερματολόγο. Αυτός ο γιατρός θα πραγματοποιήσει τα απαραίτητα διαγνωστικά, θα καθορίσει τον τύπο του ιού και θα καθορίσει τις περαιτέρω ενέργειες του ασθενούς.

Τις περισσότερες φορές, οι δερματολόγοι πιστεύουν ότι όσο νωρίτερα απομακρύνεται το θηρίωμα, τόσο χαμηλότερος είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης επικίνδυνων συνεπειών, αλλά όλα είναι ατομικά. Ο δερματολόγος θα ενημερώσει τον ασθενή σχετικά με τον ειδικό που θα χρειαστεί να πραγματοποιήσει την αφαίρεση και ποια τεχνική στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι προτιμότερη. Ο γιατρός θα καθορίσει επίσης την περαιτέρω θεραπευτική αγωγή, μετά την οποία θα είναι ήδη δυνατό να συμβουλευτείτε τον χειρουργό.

Σε περίπτωση θηλωμάτων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, θα πρέπει να ζητήσετε τη συμβουλή δερματοβενιολόγου. Εάν οι σχηματισμοί εντοπίζονται στον πρωκτό, ένας πρωκτολόγος θα ασχοληθεί με τη θεραπεία μιας τέτοιας παθολογίας. Σε περίπτωση θηλωμάτων στους βλεννογόνους των οργάνων ENT ή της στοματικής κοιλότητας, ο ασθενής παραπέμπεται σε ωτορινολαρυγγολόγο. Τα θηλώματα των γεννητικών οργάνων στους άνδρες αντιμετωπίζονται από ουρολόγο ή δερματοβενιολόγο και σε γυναίκες, ένας γυναικολόγος αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα.